Ego’ya Sponsor Aramaya Son!
Ego’ya sponsor aramak yerine Empati Duygusunun Gelişimine Yatırım Yapabilsek Aslında Tüm İlişkilerimiz Daha Keyifli Olmaz mı?…
Ah şu yönetmeyi, dizginlemeyi layıkıyla gerçekleştiremediğimiz devasal egolarımız yok mu?… Zihnimizin virüsü gibi aslında..
Derinliklerde ciddi bir şekilde yer işgal ediyor; yargılama, eleştirme, nefret, kıskançlık, beklenti, zaaf, bencillik, şüphe, öfke, güvensizlik, özgüven yoksunluğu ,aç gözlülük ve dengesizlik duygularından maksimum düzeyde besleniyor.
Başkaları hakkında atıp tutmalarımızın, saydırmalarımızın, kolaylıkla ahkâm kesmelerimizin en büyük sorumlusu bu ego virüsü bence.
Başkalarına tü kaka demek, laf söylemek çok kolay. Başka birini yargılamak, sorgulamak, kalbini kırmak basit. Yaparız bunu kolaylıkla.
Tüm ikili ilişkilerimizde, iş hayatımızda, aşk hayatımızda, günlük hayatın içinde karşılaştığımız her olayda değerlendirirken empati yapabilmeyi, bu özel duyguyu geliştirebilmeyi pek beceremiyoruz galiba. Ya da işin kolayına kaçmayı tercih ediyoruz. Uğraşmıyoruz inceliklerle.. Nasılsa karalamak, itelemek, bilip bilmeden konuşmak, yargılamak en kolayı ve herkesin yapabildiği bir şey. Ancak özenli ve iletişim gücü gelişmiş, alt yapısı güçlü, özgüveni tam olan insanlar empati duygularını gerçek manada kullanabilme yeteneğine daha fazla sahiptirler.
Hayatı ve yaşam alanlarımızı aslında bir takım kötü virüslü duygularımız ile kendimiz içinden çıkılmaz bir hale dönüştürüyoruz. Sonrasında ise yine aynı virüsün esiri olarak günah keçisi arıyor, buluyor ve yine o aynı virüsle saldırıyoruz… Yani kendi bacağımıza kendimiz sıkıyoruz bir nevi.
Empati duygusunu ön plana çıkartarak geliştirilen her ilişki daha sağlıklı ve uzun ömürlü olur ve daha fazla keyif verir. Anlamı, niteliği, kaliteyi artırır.
Anlayışlı, pozitif enerjili, nazik, centilmen, toleranslı, paylaşımcı, affedici, yardımsever, empati duygusunu ve yeteneğini ön planda tutarak yaşayabilme hali sanki daha iyi gelir hepimize.
Bize daha fazla geliştirilmiş empati duygusu lazım, ego”lara sponsor değil.
Kesin bilgi mutlak yayalım
Sevgiyle…
Yazı: Birnaz Akpınar
